مطالعه روی خواب روشن با استفاده از تصویربرداری مغناطیسی هسته‌ای (MRI):
ام‌آر‌تی امکان تصویربرداری دقیق از ساختار و فعالیت مغز را فراهم می‌کند. پژوهشگران از ام‌آر‌تی برای کشف فعال‌سازی مناطق مختلف مغز در حین رویایی روشن استفاده کرده‌اند. به عنوان مثال، بخش‌هایی از مغز که برای برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری مسئول هستند، در حین رویایی روشن فعال می‌شوند که ایده را تایید می‌کند که یک فرد در رویاهایش قادر به اندیشه منطقی و خودکنترل است.
وضعیت رویایی روشن می‌تواند از طریق تجزیه و تحلیل فعالیت مغزی تعیین شود. اندازه‌گیری فعالیت مغزی با نورزنی نزدیک عملکردی (fNIRS):
این روش به محققان امکان می دهد تغییرات در جریان خون و فعالیت در مناطق مختلف مغز را اندازه گیری کنند. مطالعات با استفاده از fNIRS نشان داده اند که فعالیت مغز در مناطق مرتبط با آگاهی و توجه در طول خواب های روشن ممکن است افزایش یابد. این موضوع ایده را حمایت می کند که خواب روشن ممکن است با تغییرات در فعالیت مغز مرتبط باشد.
الکترومیوگرافی (EMG) در تحقیق درباره رویاهای روشن
این روش برای اندازه‌گیری فعالیت عضلانی در طول خواب استفاده می‌شود. این به محققان امکان می‌دهد تا مشخص کنند که زمانی که یک شخص اندام‌های خود را حرکت می‌دهد یا دیگر عملکردهای حرکتی را در طول خواب انجام می‌دهد. پدیده‌های جالب در رویاهای روشن مشاهده می‌شود که در آن‌ها یک شخص می‌تواند به طور خودجوش اندام‌های خود را حرکت دهد و این نشان می‌دهد که تلاش‌هایش برای تعامل با دنیای رویا را نشان می‌دهد.
تصویربرداری مغناطیسی همجوار عملکردی (fMRT) در بطن‌گیری رویاهای شفاف:
این روش اندازه‌گیری تغییرات در جریان خون و فعالیت مغز با وضوح فضایی بالا را فراهم می‌کند. در مطالعات درباره خواب‌های روشن با استفاده از fMRT، مشخص شده است که فعالیت مغزی در مناطق خاص ممکن است بر اساس میزان اعتماد به نفس و کنترلی که یک شخص در خواب دارد، متغیر باشد.
الکتروکورتیکوگرافی (ECoG) یک تکنیک است که در تحقیقات روی خواب بیدار استفاده می‌شود.
این روش شامل قرار دادن الکترودها بر روی هسته مغز است. مطالعاتی که با استفاده از این روش انجام شده‌اند، تایید می‌کنند که مغز در حالت رویایی شفاف فعالیتی دارد که به بیداری شبیه است، به ویژه در مناطقی که برای آگاهی و خوددانی مسئول هستند.
استنتاج‌ها درباره فعالیت مغزی در حین رویای بیدار
روش‌های نوروفیزیولوژی مدرن به طور قابل توجهی درک ما از رویاهای روشن را پیش برده‌اند. آن‌ها تأیید می‌کنند که مغز در طول چنین رویاهایی می‌تواند یک وضعیت منحصر به فرد مشابه حالت بیداری حفظ کند و سطح بالایی از آگاهی را حفظ می‌کند. این روش‌ها همچنین به ما امکان می‌دهند بهتر درک کنیم که کدام بخش‌های مغز در فرآیند رویاپردازی روشن شریک هستند و چگونه آگاهی و کنترل بر روی خواب در مغز اجرا می‌شود. این کشف‌ها نه تنها برای علم جذاب هستند بلکه ممکن است کاربردهای عملی در تحقیقات رویا و درمان برخی اختلالات روانی داشته باشند. به عنوان مثال، ممکن است در آینده رویاها به عنوان دارو تجویز شوند. یک مصاحبه در مورد آنچه که دانشمندان چینی درباره تأثیرات رویاهای روشن بر سلامت انسان می‌گویند، بخوانید.
ترجمه و ویرایش: میخائیلو کاپوستین
